پشت و روی صحبت

روی صحبتم با کس خاصی نیست . پشت صحبتم هم همینطور . هرچند بعضی بحثها " بهانه " دست ذهن آدم میدن .

تازه اومده بودم اینور آب و یه آخر هفته رفته بودم کتابخونه . یه دسته خانوم پیر و جوون و از هر ملیت و ظاهر و باطنی هم جمع شده بودن دور هم و راجه به یه چیزی صحبت میکردن . اول صحبتشون رو نشنیدم ولی یه جا یه خانوم محجبه گفت شما ادعا میکنین هر فرهنگ و مذهبی رو قبول میکنین و بهشون احترام میذارین ولی تو همین جمع با من مخالفت کردین . یه خانوم مسن دیگه تو جوابش گفت ما شما و هر کس دیگه ای رو همینجوری که هستین قبول میکنیم ، بهتون دست دوستی میدیم ، خاکمون رو باهاتون شریک میشیم ، بچه هاتون رو مثل بچه های خودمون قبول میکنیم ، هر امتیاز مدنیی که هر کسی اینجا داره به هر تازه واردی که تو جمعمون میاد میدیم ؛ 

ولی مشکل اینجاست که شما میخواین ثابت کنید بهتر و عاقلتر و با شعورتر و مومن تر از مایین . ما شما رو همینجوری که هستین قبول میکنیم ولی شما مارو همینجور که هستیم قبول نمیکنین . 

بعضی جاها مشکل ماهم اینجوریه . ما همدیگه رو قبول نمیکنیم . ما میخوایم ثابت کنیم حق با ماست . میخوایم ثابت کنیم فقط راه ما درسته . 

تو همه چی ، از مسائل تربیتی بگیر تا مسائل مذهبی . 

حتی وقتی به ظاهر همدیگه رو قبول کردیم باز هم درواقع داریم خودمون رو به عنوان اینکه چقدر با کلاس و فهمیده ایم و همه رو درک میکنیم ؛ یه پله بالاتر از بقیه میبینیم . 

بگذریم ....

روز جهانی لباسشویی...