فوتبال زنان

تا امروز در عمرم فوتبال زنان تماشا نکرده بودم . درواقع فوتبال مردان رو هم اخرین بار جام جهانی قبل از دنیا اومدن فرفرک بود که بیشتر بازیهارو دیدیم .( الان که فکرشو میکنم نمیدونم چرا تلویزیون رو نبرده بودیم تو اتاقخواب؟)، یه تشک بادی گذاشته بودیم جلوی تلویزیون تونشیمن با بساط تخمه و میوه و آجیل و فلاسک چای . ساعتها هم که قربون استرالیا برم ، بازی ها ساعت سه چهار صبح تموم میشد ، سه چهارساعت میخوابیدیم و میرفتیم سر کار.

قدیما چه دل خوشی داشتم واقعا!!! اون خیلی قدیم تر ها که بسکتبال ان بی ای رو هم صبحهای زود جمعه تماشا میکزدیم . یادش بخیر زمانی که فید جکسن مربی شیکاگو. بولتز بود . زمانیکه مایکل جردن افسانه ای بازی میکرد . و شکیل اونیل . و اسکاتی پیپن ....

والیبال رو هم تماشا میکردم ازون روزهایی که م سوی یه الف بچه بود! و تیم ما تازه داشت جون میگرفت و سری تو سرها در میاورد.

کشتی که هم حتما. البته فقط کشتی آزاد . فرنگی نگا نمیکردم به نظرم میومد فقط همدیگه رو هل میدن!

بعدها که ماهواره اومد، شنا و ژیمناستیک زنان رو هم میدیدم. ولی کشتی یا وزنه برداری زنان برام نچسب بود همیشه . فوتبال هم همینطور . تا امشب که بابای بچه به زور نشوندم پای تلویزیون ( تا من کنارش بشینم که استرالیا رو شانس باشه و فرانسه رو بزنه !!)و اتفاقا بازی خیلی هم چسبید . هرچند پدر و دختر جفتشون امشب منو همزمان تو نشیمن و اتاق خواب لازم داشتن. تا مینشستم پیش بابای بچه ، خود بچه صدام میزد. که : بیا وقت قلقلک بازی یه. تا میذفتم اتاق ایشون ،باباش صدا میزد که بیا کرنره .

دم اسبی های بلند و کوتاه برام خوشایند بود. و لاک های قرمز یکی دوتا از بازیکنا . و دفاعی که تو انتظار برای کرنر، هم جاگیری میکرد هم سنجاق سرشو درست میکرد!